Ман, Ҳошим Гадо – Ҳунарманди халқии Тоҷикистон, Ҳунарманди мардумии ИҶШС, Арбоби ҳунари Тоҷикистон, дорандаи ордени “Ситораи Президенти Тоҷикистон”, Доктори фахрии Донишгоҳи Русия ва Тоҷикистон, доктори фахрии Академияи миллии илмҳои Тоҷикистон, профессор.
Оғоз аз соли 2002 ман гирифтори мушкилиҳои зиндагӣ шудаю навмед шуда, маҷбур шудам, ки борҳо ба Пешвои миллат, Президенти Тоҷикистон мӯҳтарам Эмомалӣ Раҳмон муроҷиат намоям.
Чунки ман аз сабаби синну сол ва бо сабабҳои бароям номаълум, тадриҷан аз театру кино, радио ва телевизион, Донишгоҳи санъат, ки дар он зиёда аз 50 сол дарс додаам, дур карда шудам. Дар ин маврид аз соли 2002 сар карда садҳо нома навиштам, вале ягон нома ба Президенти муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон нарасидааст.
Ман, Ҳошим Гадо боварӣ дорам ва медонам, ки агар мактубҳои ман ба ӯ мерасиданд, он кас ҳатман маро дастгирӣ мекарданд. Аммо мутаассифона, котибони матбуотии он солҳо муроҷиатҳои Маро ба шахси якуми Тоҷикистон нарасониданд.
Афсӯс! Сад афсӯс… Хеле ғамгин шудам.
Дар номаҳоям натанҳо дархости шахсии ман буданд, балки пешниҳодҳои амалӣ барои беҳтар кардани сифати фарҳанг ва санъати мо, аз тарбияи насли нави ҳунарпешаҳо, аз тақдири театр ҳарф зада будам.
Аз ин рӯ, Хуршед Атовулло, аз шумо дархост дорам то дар рӯзномаи худ як гӯшае барои шахсони танҳо, ки барвақт ба ҳукми тақдир партофташуда ва ҳоло касе онҳоро намебинад ва намешунавад, кушоед.
Муроҷиату дарди онҳоро ба Пешвои миллат, муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон, нашр намоед.
Ман аз Шумо хоҳиш мекунам: дар ин гӯшае, ки барои шахсони фаромӯшшуда ва ба дасти пирию ҳукми тақдир партофташудаанд номаи маро нашр кунед.
Ман ба натиҷаи мусбат умед дорам.
Ҳунарпешаи мардумии ИҶШС, профессор Ҳошим ГАДО
НОМА БА ПРЕЗИДЕНТ
Ман, Ҳошим Гадо, ба Шумо ҳамчун Падар, ҳамчун шахси наздиктаринам, чун шахси самимӣ ва дилсӯз муроҷиат мекунам ва умедворам, ки дархости ман барои шумо душвор ва ғайриимкон нест ва ба ман кӯмак ва дастгирӣ менамоед.
Муҳтарам Ҷаноби Олӣ Эмомалӣ Раҳмон!
Ман Ҳошим Гадо зиёда аз 60 сол бо фаъолияти доимии эҷодии худ дар саҳнаи театр, кино, радио ва телевизион ҳамеша ба он кӯшидаам то халқи тоҷикро дар ҷаҳон чун миллати ҷаҳонӣ шӯҳратманд намуда, бо иҷрои мураккабтарин нақшҳо аз назари эҷоду драма муаррифӣ намоям. Ҳунарнамоиҳои ман ҳамчун Сӯҳроб дар филми «Рустам ва Сӯҳроб» аз рӯи «Шоҳнома»-и Фирдавсӣ, Эдипи шоҳ дар спектакли «Эдип» аз рӯи ривояти Софокл, Гамлет дар спектакли «Гамлет» аз рӯи намоишномаи С. Вилям Шекспир мебошад.
Ман дар зиндагӣ як одами хоксор ҳастам, вале баъзан хоксорӣ пеши роҳи маро мегирифт. Аз ин рӯ, маро бубахшед, муҳтарам Ҷаноби Олӣ, ман каме вақти гаронбаҳои шуморо гирифта, ба шумо баъзе ҷузъиёти ҳаёти эҷодии худамро гузориш диҳам.
Дар давоми солҳои фаъолияти эҷодиам зиёда аз сад нақш бозидаам, ки қариб хамаи онхо дар нақши асосӣ мебошанд.
Филми «Рустам ва Сӯҳроб»-ро натанҳо сокинони Иттиҳоди Шӯравӣ, балки берун аз ҳудуди он ҳам тамошо карданд. Ин филм бо иштироки ман ҳоло ҳам намоиш дода мешавад ва маъруф аст. Ман то ҳол аз тамошобинон аз гӯшаву канори ҷаҳон барои иҷрои нақши қаҳрамони миллӣ – Сӯҳроб изҳори миннатдорӣ мешунавам ва аҳсану офаринам мегӯянд.
«Эдип», ки онро ман ба саҳна гузоштаам ва нақши асосии он, – шоҳ Эдипро иҷро мекардам, дар бисёр шаҳру кишварҳо, дар фестивалҳои байналхалқӣ намоиш дода шуд ва номи халқи тоҷикро бори дигар вирди забонҳо намуд. Тамошобинон то ҳол дар ҳайрат мемонанд, ки наход нақши Эдипи афсонавиро тоҷик бозӣ карда бошад.
Дар ҷашни 1100-солагии Исмоили Сомонӣ нақши шоҳи бузурги тоҷик Исмоили Сомонӣ- асосгузори миллати тоҷикро, ки прототипи ӯ барои ман Шумо, – муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон будед, бозидам.
Ман, як нафар тоҷик, нақшҳои беназири Фердинандро дар намоишномаи «Макр ва ишқ»-и драматурги немис Фридрих Шиллер, Хлестаков дар пиесаи «Ревизор»-и Н.В. Гогол, Муров дар пиесаи «Бегуноҳ гунаҳгор» ва Несчастливцев дар пиесаи «Ҷангал»-и муаллифони рус, Абуалӣ ибни Синоро дар театри русии ба номи Маяковский бозидаам, ки аз нигоҳи мунаққидони театрҳои ҷаҳонӣ баҳои баланд гирифтаанд. Ман ба тамошобинон шоҳ Наср, Темурланг ва бисёр персонажҳои дигарро нишон додаам ва баъд аз он тамошобинон изҳор доштанд, ки ниҳоят шоҳони ҳақиқии Шарқро дар саҳна дидаанд. Дар солгарди Рӯдакӣ ҳамчун коргардон намоишномаи «Рӯдакӣ»-ро аз рӯи пиесаи Сотим Улуғзода ба саҳна гузоштам. Дар ҷашнвораи ҳунари “Парасту” ин намоишнома ҷои аввалро гирифт ва ман, Ҳошим Гадо, беҳтарин коргардони Тоҷикистон эълон шудам.
Ба ҷуз аз кор дар театр ва синамо беш аз 50 сол дар Донишкадаи санъат омӯзгорӣ кардам.
Ман ҳамчун омӯзгори Донишкадаи фарҳанг ва санъати Тоҷикистон ба номи Мирзо Турсунзода 10-уми январи соли 2020 бо шогирдонам спектакли «Мӯрчаҳо» ва «Подиум»-ро дар ду қисм ба саҳна гузоштам ва дар он ҷомеаро аз офатҳои ҷаҳонӣ ва бемориҳои ногузир ҳушдор додам.
Моҳи марти соли 2021 ман спектакли «Нури Раҳмон»-ро ба саҳна гузоштам, ки дар он корнамоии қаҳрамононаи Шуморо дар сохтмони Нерӯгоҳи барқи обии Роғун васф намудам. Зеро Шумо ба халқи тоҷик натанҳо сулҳу осоиш, балки нуру гармӣ бахшидед. Мардуми тоҷик ин корнамоии шуморо ҳеҷ гоҳ фаромӯш намекунад.
Дар намоишномаи «Наврӯзи Хошим Гадо», ки коршиносон ва тамошобинон баҳои олӣ додаанд ва ҳангомаи сол унвон кардаанд, рубоиҳои Умари Хайём, Саъдӣ, Рӯдакӣ ва дигаронро истифода бурдам.
Вале ҳоло касе дари маро намекӯбад, ки аз ҳоли Ҳунарпешаи мардумии СССР ва Тоҷикистон пурсад, ки оё то ҳол зинда аст, мушкилоти ман чӣ гуна аст, ба ман чӣ гуна кӯмак кардан мумкин аст. Маро, яъне охирин нақши мондагори маданияти Иттиҳоди Шӯравиро фаромӯш кардаанд. Ман борхо кӯшидаам то ба мақомоти сатҳи болоии соҳа хабар дода, хотиррасон намоям, ки ҳоло чӣ кор карда истодаам, чӣ маро ба ташвиш меорад ва аз роҳбарияти олӣ чӣ ёрӣ лозим аст, вале ягон ҷавоб намегирам: на ҷавоби мусбат ва на ҷавоби манфӣ.
Ман, Ҳошим Гадо, аз таҳти дил одами санъат мебошам, вале эчодиёти ман танҳо бо театру кино, радио ва телевизион маҳдуд нест. Дар баробари фаъолияти асосии худ ҳамчун актёр, коргардон, омӯзгор, драматург ва рассом, беш аз 30 сол аст, ки ба навиштан машғулам ва муаллифи беш аз 900 ҷилд китоб ба забонҳои тоҷикӣ ва русӣ ҳастам. Онхоро натанҳо дар мамлакати мо, балки берун аз ҳудуди он ҳам мехонанд. Баррасиҳои хонандагон аз бисёр кишварҳои ҷаҳон дар Интернет нашр ва ба ман фиристода мешаванд.
Китобҳои ман дар бораи санъат, дар бораи касби актёрӣ, режиссёрӣ, дар бораи усулҳои таълими актёрӣ, дар бораи тарбияи актёрони асри 21, дар бораи корнамоиҳои қаҳрамононаи одамони бузург, дар бораи дӯстӣ ва ҳамкории байни халқҳои ҷаҳон ҳастанд. Китобҳои ман аҳамияти тарбиявӣ дошта, як навъ маводи таълимӣ барои донишҷӯён ва мактаббачагон, васеъ намудани ҷаҳонбинии хонандагони калонсол мебошанд. Суханони шумо: «Фарҳанг ҳастии миллат аст!» шиори китобҳои ман гардидааст.
Намедонам, номаҳо ва китобҳои ман, ки дар тӯли 30 сол ба шумо тавассути почта ва тавассути шахсони боэътимод ба Шумо фиристодаам, ба шумо расидаанд ё на, аммо то ҳол ба он посух нагирифтаам. Ман медонам, ки дили шумо то чӣ андоза меҳрубону хайрхоҳ аст ва то чӣ андоза ба ҳама дархостҳо диққат медиҳед ва агар паёмҳои маро мегирифтед, ҳатман ба онҳо посух медодед ва ба ман кӯмак мекардед ва маро дастгирӣ мекардед. Аммо ман ягон ҷавоб нагирифтам.
10-уми майи соли 2025 ман, Ҳошим Гадо, агар зинда бошам, 88-сола мешавам. Тавре ки мебинед, ман дар ин синну сол аллакай ҳассос ҳастам ва таҷрибаи эҷодии ман хеле зиёд аст, ки беш аз 60 сол дар театру синамо, телевизион ва радио, беш аз 50 соли омӯзгорӣ ва зиёда аз 30 сол аст фаъолиятам шакли хаттиро дарбар гирифтааст. Дар кори худ ман ҳеҷ гоҳ худамро дареғ надоштаам. На саломатиамро, на чашмонамро, на дасту пойҳоямро, ҳама чизро ба санъат ва фарҳанги халқи худ, барои шуҳратёр гаштани он бахшидаам.
Акнун дар синну соли қариб 88-солаам беназорат мондаам, саломатиам дигар мисли пештара нест, ба нигоҳубини тиббӣ эҳтиёҷ дорам. Дар ошёнаи даҳуми як бинои кӯҳна тани танҳо зиндагӣ дорам. Дар ин бинои кӯҳнаи серошёна на ҳамеша лифт кор мекунад. Ман наметавонам ба берун равам, то ақалан роҳ гардам ва аз ҳавои тоза нафас гирам. Дар ҳолати кор накардани лифт то ошёнаи даҳум баромадани шахси ҳаштоду ҳаштсоларо тасаввур кардан мумкин асту бас!
Тавре худатон медонед, ман як одами танҳо ҳастам ва парасторе надорам.
Аз ин рӯ аз шумо хоҳиш мекунам, ки меҳнати чандинсолаамро ба нафъи халқи тоҷик дар зиндагиам қадр кунед ва ба хотири эҳтироми хизматҳои ман ва синну солам аз шумо хоҳиш мекунам, ки ба ман бо салоҳдиди худ дар ҳудуди шифохонаи «Хоҷа Обигарм» як хонаи хурд ё ҳуҷрае барои иқомати муваққатӣ бо назорати саломатии ман ва ғизои ҳаррӯза диҳед. Дар он ҷо ба қадри имкон корамро дар рӯи китобҳо идома медиҳам.
Барои меҳрубонии шумо, барои ғамхорӣ ва таваҷҷӯҳатон нисбат ба ман, орзу мекунам, ки Худованд ба шумо саломатӣ ва умри дароз диҳад. Агар шумо ба ман кӯмак кунед, ташаккури зиёд, агар хоҳишам иҷро нашуд, боз ҳам ташаккур, ки маро шунидед.
Ҳошим ГАДО
Суроға: шаҳри Душанбе, кӯчаи Пушкин 8/13, ҳуҷраи 29.
Телефонҳо: 227 45 28 – хона ва 933 666 133 – дастӣ.
