Суханронии пурмазмуни Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ, Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмонро рӯзи 30 август дар ифтитоҳи бинои нави таълимии Академияи Вазорати корҳои дохила гӯш кардам. Таъкиди хеле огоҳона, падарона ва бамавриди роҳбари муҳтарами давлати Тоҷикистон ба он ки «сулҳу субот ва оромию осудагӣ неъмати бузург аст ва ҳар фарди ватандӯст ва боимон ба ҳифзи соҳибистиқлолии кишвар бояд ҳамеша омода бошад» дар ҷони мо такони тоза бахшид. Воқеъан «Истиқлол» вожаест, ки аз шуниданаш ва ҳатто ба ҳангоми навиштанаш ба дилҳо фараҳ мебахшад. Наслҳои бешуморе аз табори тоҷик дар орзуву ҳасрати чашидани таъми гуворо ва лаззатбахши ин меваи шаҳдбор дунёро падруд гуфтанд. То ҳанӯз садои озодихоҳии Хоҷа Камоли бузург- ин тоҷики озодаи хуҷандӣ аз қаъри қарнҳо ба гӯш мерасад, ки мегӯяд: «Неъмате хуштар зи Истиқлол нест.» Доштани истиқлоли давлатӣ воқеъан як неъмати олӣ аст, аммо ҳифзи он, ҳимоят аз ҳуқуқ ва озодиҳои шаҳрвандон, тамомияти арзии кишвар, таъмини ваҳдату осоиштагии мардум масъулияти хеле сангин аст. Ин масъулият ва вазифаи муҳим дар душвортарин даврони таърихи навини миллат ва давлатдории тоҷикон бар рӯйи шонаҳои сардори ҷавони Тоҷикистон Эмомалӣ Раҳмон бор шуд. Раҳбари давлати навпо ва тозаистиқлоли Тоҷикистон Эмомалӣ Раҳмон бо садоқат ва бо муҳаббати бепоён ба хотири ободиву пешрафти кишвараш даст ба кор шуд ва ҳар соату лаҳзаи он солҳо хастанопазир барои рафъи мушкилоту нуқсонҳо мубориза мекард. Раҳбарияти давлати Точикистон дар замони хеле сахту душвор барои ба низом даровардани фаъолияти системаи идоракунии давлатӣ, барои идораи кишвар Қонуни асосӣ таълиф кард ва ҳамин тариқ, бо роҳи райъпурсии умумихалқӣ Конститутсияи замони соҳибистиқлолӣ дар 6 ноябри соли 1994 қабул шуд. Ҷаноби Олӣ дар рӯйи лахчаву хокистари тафсони ҷанг сари кор омад, аз хиради воло истифода кард ва шаҳру деҳоти сӯхтаро гулистон намуд. Агар Президенти Тоҷикистон Эмомалӣ Раҳмон имрӯз Пешвои миллат ва Асосугузори сулҳу ваҳдати миллӣ аст, ин ҳама унвонҳо ҳалолаш бод, зеро сулҳу ваҳдати саросариро пойдор сохт, миллатро аз нобудӣ ва парешонӣ наҷот бахшид. Барои касоне, ки хотироташон заъф дорад ва ё амдан он солҳои наҳсу ноамниро фаромӯш кардаанд бояд хотирасон кард, ки 10 соли аввали роҳбариаш Президенти муҳтарами Тоҷикистон Эмомалӣ Раҳмон давлатдорӣ накард, рӯзу рӯзгори ин сиёсатмадори шариф сарфи давлатсозӣ шуд. Давлатдории воқеъии ӯ асосан аз соли 2002 бо торумор намудани охирин лонаҳои терроризм ва одамрабоӣ дар ҷамоати деҳоти Роҳатӣ ва хотима додан ба бедодгариҳои Раҳмон Гитлер, Мансур Муаккалову Сафари подабон оғоз шуд. Насли калонсоли ҷомеъаи мо хуб дар ёд доранд, ки сар аз нимаи дуввуми соли 1992 дар пойтахти кишвар ягон муассисаи давлатӣ ё вазоратхонае намонда буд, ки фаъолияти бонизом дошта бошад, бенизомиву беҳокимиятӣ ҳукм меронд. Дар ҳоле, ки он солҳо мақомоти ҳифзи ҳуқуқ қудрате надоштанд амнияти биноҳо ва кормандони худро таъмин намоянд, дар бораи ҳимояи бехатарии мардум чӣ кор метавонистанд бикунанд? Ба ҳамин хотир имрӯзҳо бояд ҳама шаҳрвандони кишвар шукрона аз фазои сулҳу оромӣ ва ваҳдати ҷомеъа дошта бошанд. Намозгузорон дар панҷ вақт намози хеш дар ҳаққи Пешвои муҳтарами миллатамон, дар ҳаққи хонаводаи ӯ бояд дуъои хайр намоянд. Он чӣ имрӯз мебинем як Артиши муназзаму мусаллаҳи ҳамеша дар ҳифзи марзу буми диёр бедору устувор, биноҳои муҷаллову хуштарҳи сар ба боло, кӯдакону модарони ханда бар лаб, мулки ободу ором, созандагиву бунёдкориҳои ҳамарӯза он замон ин ҳама як орзуи ширин буд. Кӯчаҳои шаҳру растаҳои бозор пур аз силоҳдорон буд. Ҷанги бемаънӣ зӯргӯёнеро зода буд, ки худ арзише надоштанд, аммо то 10 посбони саропо мусаллаҳ хизмати онҳоро ба ҷо меовард. Ин овардаҳои сели наҳси ҷангро боди қудрати давлат барои ҳамеша рӯфта бурд ва насими форами сулҳ бар тану ҷони мардуми азияткашида чун кимиёи саодат расид. Имрӯз симои кишвари азизи биҳиштосои мо ба таври шинохтанашаванда дигар шудааст. Агар оид ба тағйироту таҳаввулот, дигаргуниву пешрафтҳои дар кишвар тайи 26 соли соҳибистиқлолӣ ба амал омада ҳарф занем, сад ҷилд китоб бояд навишт, то он ҳама инъикос шавад. Дар ҳар кӯчаву гузар, дар ҳар шаҳру ноҳия, дар ҳар хонаводаву коргоҳ имрӯз мо осори пешрафту дигаргуниро бармало мебинем. Агар дар кадом хонаводае наворҳои видеоӣ аз солҳои 1990- 1997 маҳфуз монда бошад, як бор бигираду ба шаклу намуди хонаву кӯчаҳо, ба симои одамон, либоспӯшии онҳо, ороиши дастархон, нақлиёту ҷодаҳои он замон назар афканад, агар фарқ аз самак то саморо надид, пас ман аз зумраи хатокорон будаам. Ман чунин навореро, ки туйи хонадоршавии як шиносам дар соли 1996 дар як рустои канори пойтахт акс ёфтааст, дидаам. Ранги рӯйи одамон кандаву коҳида, осори ҳузну яъсу навмедӣ ҳувайдо, баданҳо лоғару камгӯшт, чашмҳо гуруснаву маҳзун аст. Рӯйи дастархон ҳар ҷо- ҳар ҷо нонпораву қанди парварда рехтаанд ва одамон ҳаросону ҳарисона ғизо мехӯранд, ҳатто хандаҳо сохтаву ғамолуда аст. Ба аҳли туйхона менигариву гумон мекунӣ, як тӯдаи аз «конслагер» (маъзарат мехоҳам) гурехта омада аст. Чанд тан аз он аз «конслагергурехтаҳо»-ро, ки дар он навор акс ёфтаанд, як моҳе пеш дида будам, рухсораҳо арғавонӣ, чеҳраҳо бардаму нуронӣ, аз 20 сол пеш ҷавонтар, хандаҳо баланду беғаш, ба акнун ба қанди парварда нигоҳ намекунанд, москвичу запорожетсу жигулиҳоро кайҳо ба мерседесу опелу лексус иваз карда, хонаҳо замонавӣ, дуошёна, қолинпеч шудаанд. Ҳамон палосеро, ки он замон меҳмони азизашон рӯяш менишаст, имрӯз дар даромадгоҳи оғили гов партофтаанд. Оё ин ҳама аз файзи Истиқлол нест?! Оё ин ҳама ҷойи сад ҳазорон бор шукрона кардан надорад?! Барои ҳар инсони бохирад ва соҳибандеша ҳамин як ишора, ки кардам- он як мисоли оддӣ, ки намуна овардам, кифоят аст, то бифаҳмад, ки Истиқлол чӣ неъматест ва он ба миллату давлати Тоҷикистон чӣ дода. Ҳарчанд дар ибтидо Истиқлоли Тоҷик намедонам чашми бади кӣ расид, ки бо ҷангу хусумату ноамнӣ печид, аммо ин ки имрӯз дари ҷаҳон ба рӯйи Тоҷикистон боз ва чор дарвозаи сарзамини нозанинамон ба аҳли дунё кушода аст, ин ҳама аз баракати Истиқлол аст. Имрӯз чуноне дар боло таъкид шуд, вазифаи асосии ҳар шаҳрванди ватандӯст ва махсусан кормандони мақомоти ҳифзи ҳуқуқ ҳимояти комил аз сулҳу оромии кишвар ва пуштибонӣ аз сиёсатҳои созанда ва бунёдкоронаи Пешвои муҳтарами миллат, Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ, Ҷаноби Олӣ Эмомалӣ Раҳмон аст.
Ҷашни Истиқлоли Тоҷикистон барои ҳамагон муборак бошад!
Сафарали ҚУРБОНИЁН, судяи Суди вилояти Суғд
