Вақте ки миннатдории сардухтури Беморхонаи касалиҳои рӯҳии вилоятӣ дар шаҳри Кӯлоб Фаррух Сафаровро бо номи «Ҳоҷӣ бошад, мисли ҳоҷӣ Абдуҷаббор бошад» хондем, бо соҳибкор вохӯрдему мақсади ба назди ӯ омаданамонро арз кардем.
Гуфтем, ки дар бораи эҳсонкории Шумо мавод навиштанием. Ҳоҷӣ бадеҳатан ҷавоб дод, ки «барои ин тарғибот зарурияте нест. Зеро аҳли тақво мефармоянд, ки инсон дар мавриди хайру саховат кардан бояд тавре рафтор кунад, ки хайроти ба дасти рост додаашро дасти чапаш надонад».
– Не,- гуфтем ба ҳоҷӣ.- Дар шароити кунунии қарордоштаи мову Шумо тарғибу ташвиқи мардуми хайрхоҳ ниҳоят зарур аст. Чунки проблемаҳои ҳалталаб, вазъи иҷтимоии мамлакат хеле зиёданд. Ҳамаи онро дастҷамъона метавон ҳал намуд. Мушкилот дар Кӯлоби бостон ва атрофу акнофи он боз зиёдтар аст. Дасти ҳоҷӣ Ҷаббор бошад, танҳо ба ду-се нуқоти он мерасад. Аз ин рӯ, нангу номуси дигар ҳамшаҳриҳоро бедор кардан ба фоидаи кор аст.
– Модоме, ки мақсад чунин аст, ман омодаам, ки ба пурсишҳои Шумо ҷавоб гӯям,- изҳори омодагӣ намуд ҳоҷии саховатпеша.- Масалан, ман пештар ба ҷуз Беморхонаи касалиҳои рӯҳӣ, ҳар ҳафта як-ду маротиба ба маҳбусони зиндони дар Кӯлоб воқеъбуда ошу об медодам. Вале вақтҳои охир бо сабаби бемор шуданам ва аз пайи табобат гаштан хизматро ба маҳбусон хотима додам.
Қобили зикр аст, ки дар Кӯлоб чунин ҷавонмардони соҳибмаърифат кам нестанд, ки дар роҳу ризои худо ёфту тофташонро сарф мекунанд, то дилеро шод кунанд ва ё як гӯшаи Ватанро обод созанд. Нависанда ва олими серкор Абдулҳамид Гулаҳмадов ҳамин гуна шахсият мебошад. Ӯ бо ҳафтод ҳазор сомонии барои ҳаҷ рафтан захира намудааш мардуми маҳаллаи тозабунёди Панҷосиёбро соҳиби рӯшноӣ намуд. Рӯзноманигори ҳирфаӣ ва тавоно Сайёфи Мизроб бошад, дар маҳаллаи ба номи Фирдавсӣ варзишгоҳи боҳашаммат сохта, ба ҷавонон тӯҳфа кард.
Мутаассифона, дастгоҳи тарғиботии ҳукумати шаҳри Кӯлоб аз ин таҷрибаҳои нодир ва дурахшон ба таври бояду шояд истифода намекунад. Агар дар чорабиниҳои ҷории мунтазам доир намудаашон иқтидомҳои мазкурро намуна нишон медоданду соҳибкорони қудратмандро барои таъмиру тармими маҳаллаю кӯчаҳои ба ин амал ниёздошта, сохтани манзил барои афроди мӯҳтоҷу бенаво сафарбар менамуданд, нуран алонур мешуд.
Бисёриҳо дар шаҳр хуб медонанд, ки дар ҷангҳои вилояти Суғд алайҳи полковники хиёнатпеша як зумра фарзандони ғаюри Кӯлоби бостон сина сипар намуда, то ҷон дар рамақ доштанд, қаҳрамонона ҷангиданд. Ду нафар писарони апаи Майрамбӣ баҳри ҳифзи ин гӯшаи диёр ҷони ҷавони худро қурбон намуданд. Ҳоло бошад, модари ҷигарсӯхта худ ва якчанд нафар фарзандонаш гирифтори беморианд. Хонаашон дар ҳоли садамавӣ қарор дорад. Аз ин боб ба муовинони раиси ҳукумати шаҳр, ВАО-и давлатию хусусӣ борҳо муроҷиат карда бошад ҳам, то имрӯз дастгирие нест. Кай давлатмардони мо соҳиби миллиардҳо мешаванду он гаҳ ба ин гуна оилаҳо дасти мадад дароз мекунанд?
Вақте ки аз тақдир ва ҳоли зори ин оила ба бобои Абдулҳамид Гулаҳмадови нависанда ҳикоя кардам, эшон афсӯсхӯрон изҳор намуд, ки агар ин аҳволро медонист, пули ба номи ҳаҷ ҷамъ овардаашро ба сохтмони манзили номуродон сарф менамуд. Зеро бе рӯшноӣ зиндагӣ кардан мумкин, вале вақте аз ночорӣ инсонҳо ба иҳотаи аҷал меафтанду мардум ба онҳо бо чашми бефарқ менигаранд, сахт дардовар аст.
Андеша дорам, ки баъди расонаӣ шудани хайрияҳои ҷавонмардонаи ҳоҷӣ Абдуҷаббори бемор ашхоси соҳибсарвати худодод ҳоҷӣ Саттор, Ҳасан Озодӣ, Маҳмадсиддиқ, Ҳабибулло Раҳимов ва Мулло ҳоҷӣ Мирзо дар навсозии хонаи апаи Майрамбӣ дасти мадад дароз мекунанд.
Дар китоби муқаддаси қавмҳои яҳуд омадааст, ки агар ҳар як яҳудӣ 8 нафар ҳамқавми худро аз ҷиҳати моддӣ тарбият бикунад, дар он дунё ҳамаи дарҳои ҷаннат ба рӯяш кушодаанд. Ҳамин дастгирии бародаронаи яҳудиҳост, ки дар тамоми дунё кори ин миллат дар пешравист. Ва оқибат миллати дар тамоми ақсои олам паҳну парешонгаштаро соҳибватан кард. Вагарна, таърих гувоҳ аст, ки сарзамини фаластиниҳо ҳеҷ гоҳ ватани қавмҳои яҳудӣ набуд. Балки аз қадимулаём он ҷо фаластиниҳо зиндагӣ мекарданд. Имрӯз низ қудратмандии давлати Исроил аз пуштибонии миллиардерҳои яҳудии Амрикост.
Вақти он расидааст, ки мо мусулмонон тифоқию ҳамбастагиро аз миллати яҳуд омӯзем. Агар ҳар яке дар қиболи закоти моламон беваю бечора ва дармондагоне чун апаи Майрамбиро дар бунёди манзил дастгирӣ намоем, ин проблемаи доғи иҷтимоӣ ҳалли худро меёбад. Дар маъракаи ин кори савоб мардуми доро ва банангу баномус мисли ҳоҷӣ Абдуҷаббор – сарвари ҶДММ «Сино» низ канор намеистанду ба қадри имкон кӯмак мерасонанд.
Ғайбулло ҲАЛИМОВ, рӯзноманигор
P.S. Ба мақсад мувофиқ аст, ки ин ҷо дар бораи давлати гарон надоштану лек сахт саховатпеша будани Абдуҷаббор андаке таваққуф кунем. Абдуҷаббор дар кӯчаи Чармгарон таваллуд шудааст. Падараш соҳибмаълумот буд, ба хондани фарзандонаш аҳамияти калон медод. Абуҷаббор шӯъбаи дорусозии Донишгоҳи тиббии шаҳри Душанберо бо дипломи аъло хатм намуд ва ҶДММ «Сино»-ро таъсис дод. Имрӯз дар Кӯлоб даҳҳо соҳибкорон машғули коранд. Вале то кунун аз миёни эшон саховату эҳсонкории Абуҷаббор вирди забони хосу ом гаштааст.
