“Ӯ бо хизмати содиқона, садоқатмандиву ростқавлӣ, кордонию маҳорати ташкилотчигӣ ва дигар хислатҳои неки инсонӣ сазовори иззату ҳурмати ҳамагон гашта буд. Марҳум Асадулло Ғуломов дар давоми фаъолияти меҳнатии худ барои пешрафти Ватани азиз кӯшишу ғайрати зиёде ба харҷ додааст. Ӯ махсусан дар сохтмони иншооти муҳими мамлакат – нерӯгоҳҳои барқи обӣ, корхонаҳои истеҳсолӣ, сохтмону барқароркунии роҳҳо фаъолона заҳмат кашидааст”.
Эмомалӣ РАҲМОН
Дӯстон, вақти гули хор маро ёд кунед,
Чун гули санг зи куҳсор маро ёд кунед.
Ман ҳамонам, ки шумо дидаву каф кӯфтаед,
Бо ҳамон нангу ҳамон ор маро ёд кунед.
Асадулло Ғуломов – марди хирад, марди Ватан, марди сухан, марди заковату фаросат буд, ки бо рафтанаш базми суруду шавқу тараб аз ғамаш з-ошёни дӯстону наздиконаш бурун рафтанд.
Асадулло Ғуломов бо фармони Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон аз 1-уми декабри соли 2006 муовини аввали Сарвазири Ҷумҳурии Тоҷикистон таъйин гардид. Ба хотири талошу заҳматҳои беандоза ва ватандӯстиву ватанпарвариаш бо ҷоизаи «Шараф» ва Ходими хизматнишондодаи Ҷумҳурии Тоҷикистон қадрдонӣ гардидааст.
Зикри хайр
Дар баробари суханҳои баланду қадрдонии Пешвои муаззами миллат Эмомалӣ Раҳмон аз корнамоиҳои ин абармард, сиёсатмадорон, шоирону олимон, вакилону вазирон ва шаҳрвандони оддии кишвар низ фикру андешаҳои худро иброз намудаанд, ки мухтасари онро садҳо очерку достон метавон навишт.
Руқия Қурбонова – собиқ муовини сарвазири ҶТ, Муҳаммад Ғоиб – Шоири халқии Тоҷикистон, Хайрулло Асозода – собиқ вазири нақлиёт ва коммуникатсияи ҶТ, Маҳдии Собир – сиёсатшинос, Нодир Одил – профессор, Алимурод Исломзода – директори генералии КВД «Хоҷагии манзилию коммуналӣ» ва ғайра дар бораи шахсият ва корнамоиҳои Асадулло Ғуломов андешаронӣ намуда, хизмати шоистаи ӯро дар барқарорсозии иншооти бузурги аср, аз қабили нерӯгоҳи обию барқии «Сангтӯда-1», «Сангтӯда-2», «Роғун», Заводи кимиёвии Ёвон, роҳи оҳани Қӯрғонтеппа-Кӯлоб, сохтмони нерӯгоҳи обию барқӣ дар ВМКБ, инчунин сохтмонҳои азими кишвар ёдрас намудаанд.
Профессор Нодир Одил дар суханронии худ дар бораи Асадулло Ғуломов чунин ибрози назар карда буд: «Асадулло Ғуломов дар баробари сиёсатмадор будан инсони комил ва шахси донишманду файласуф низ буд. Ӯ ҳамеша бо чеҳраи хандон бо хурду калон муомилаи хуш дошт, инчунин ҳамсуҳбати хеле дилкаш ва меҳрубону ҳамдил буд».
Парвардаи обу нони Ватан
Асадулло Ғуломов 28-уми феврали соли 1954 дар ноҳияи Данғара таваллуд шудааст. Вай соли 1976 Донишкадаи политехникии Тоҷикистонро бо ихтисоси муҳандис-сохтмончӣ ва соли 2005 Академияи хидмати давлатии назди Президенти Федератсияи Русияро хатм намудааст. Фаъолияти меҳнатиашро соли 1976 ба ҳайси устои колоннаи сайёри механиконидашудаи №13-и трести “Кӯлобселстрой” оғоз намуда, баъд дар вазифаҳои прораб, сармуҳандиси Идораи махсусгардондашудаи сохтмонии №27, сардори Идораи сохтмонии №17, сардори трести “Тоҷикхимстрой”-и ноҳияи Ёвон кор кардааст. Солҳои 1995-2001 муовини аввали раиси Ширкати давлатии сохтмонии “Тоҷиксохтмон” ва солҳои 2000-2003 ба сифати раиси ноҳияи Cинои шаҳри Душанбе фаъолият намудааст. Солҳои 2003-2006 дар вазифаи муовини Сарвазири Ҷумҳурии Тоҷикистон кор кардааст. Ҷаноби Ғуломов иҷрои барномаҳои энергетикӣ, сохтмон ва алоқаро назорат мекард.
Маҳбуб падар, ному нишонат боқист…
Имрӯз фарзандони баору номуси ӯ давомдиҳандаи роҳи пурмасъулияти падарашон буда, барои рушду нумуи Тоҷикистони азиз бо хизматҳои шоиста, тавассути ширкатҳои тозабунёди худ, ба монанди ширкати ватании «Ғаюр» корхонаҳои зиёди истеҳсолиро аз қабили ташкилотҳои ҷамъиятии тарзи кушодаи «Хуаксин Ғаюр Семент», «Хуаксин Ғаюр (Суғд) семент», «Хуаджиан Ғаюр Индастриал», «Ғаюр Саноат», «Ғаюр Пекидж», «Ғаюр 1» ва «Ғаюр Трейдинг» ба роҳ мондаанд.
Асадулло Ғуломов санаи 3-юми августи соли 2011 нобаҳангом ин дунёро тарк кард.
Рафтию талоши руҳу ҷонат боқист,
Ёди ту чу нури хонадонат боқист.
То мо ба ҷаҳон ному нишоне дорем,
Маҳбуб падар, ному нишонат боқист.
… Боз баҳор мерасад …
Баҳор ҳам фаро мерасад. Пас аз як рӯзи ҷашни мавлуди шахсе, ки ин баҳорро натавонад дид. Зеро ин 7-умин сол аст, ки бе ӯ рӯзи зодрӯзаш ҷашн гирифта мешавад. Зодрӯзи фарзандони баору номус ва сарсупурдаи миллат фаромӯшнашаванда аст. Солҳо мегузаранду номи некашон дар дили мардум ва саҳифаи таърихи миллат чун нақш дар санг ҳаккокӣ мегардад. Ва бо гузашти вақт, ҳар сол аз нав, чун гулҳои тароватбахши Ватан эҳё мешаванд. Кош модари тоҷик чун Асадулло Ғуломов ҳазорҳо фарзандони дилсӯзу сарсупурда барои халқу ватани худ ба дунё оварад, ки давомдиҳандаи кору пайкори ӯ бошанду бо ташаббуси онон Ватани мо ободу зебо шуда, машҳури ҷаҳон гардад.
Бибиҷон АШӮРОВА
