Маҳфили эҷодии шоира Меҳринисо дар Панҷакент
Диёро, арҷмандо, дӯстдоро,
Зи ҷамъи меҳрубонон ёдгоро.
Бинозам бо кафи оби зулолат,
Бимонам сар ба поят куҳсоро.
Чанд рӯз боз, ки шоира Меҳринисо ба ҳайси узви Маҷлиси миллии Маҷлиси Олии Ҷумҳурии Тоҷикистон ва гуруҳи кории Ҳукумати мамлакат ба тарғибу тафсири Қонун «Дар бораи танзими анъана ва ҷашну маросимҳо дар Ҷумҳурии Тоҷикистон» дар зодгоҳаш қарор дошт, Панҷакент гӯё духтари зебою азиз ва соҳибистеъдоду соҳибдевони худро ба оғӯш мегирифт ва ба пои ӯ гулафшонӣ мекард.
Хушбахтона, баъди ним аср, ки Меҳринисо пас аз хатми мактаби миёна ба нияти таҳсил ба донишгоҳ аз Панҷакент ба Душанбе раҳсипор шуд, баъдан дар Пажуҳишгоҳи шарқшиносӣ, муассисаҳои таълимии пойтахт, Ҷумҳурии исломии Афғонистон, Кумитаи кор бо занон ва оилаи ҷумҳурӣ, Ҷамъияти дӯстӣ ва равобити фарҳангии Тоҷикистон бо мамолики хориҷӣ ифои вазифа намуд ва то инҷониб даҳҳо номгӯй китобҳои ашъораш ба табъ расид ва чун шоираи закитабъ дар Тоҷикистон ном баровард, бори нахуст маҳфили эҷодиаш дар Панҷакент, дар зодгоҳи азизаш баргузор шуд.
Воқеан, ба андешаи адабиётшиносон, ашъори Меҳринисо аз адабиёти ғании классикии форсӣ-тоҷикӣ, ашъори ноби шуарои номвари форсигӯи имрӯз сарчашма гирифта, аз шеъраш самимияташ ҳувайдост. Дар ҳар мавзуъ, ки Меҳринисо шеър гуфтааст, самимӣ, шоирона ва занона гуфтааст, ки ин на ба ҳар шоир, хоса шоира даст медиҳад.
Меҳринисо шеър мехонду ҳозирин гӯшу ҳуш буданд. Ватан, модар, муҳаббат ба диёр, ба ин обу хок, ишқи пок – ҳама самимӣ ва шоирона аз забони Меҳринисо садо медоданд.
Хушбоду ҳаво Модар-Ватан аст,
Инъоми Худо Модар-Ватан аст.
Хуш бод бинову каҳгили девораш,
Хоку гили мо Модар-Ватан аст.
Шояд ин равонию фасеҳӣ ва самимияти ашъори Меҳринисо боис шуда, ки ба беш аз ҳазор сурудаҳои ӯ бастакорону ҳофизон оҳанг бастаанд.
Ин шоми меҳрро метавон маҳфили ширу шакар ҳам номид.
Санъаткорони Панҷакент даҳҳо сурудҳоро бар ашъори Меҳринисо дар ин маҳфил тараннум карданд.
Ин ҷо мехоҳем паҳлуи дигари эҷодиёти Меҳринисоро қайд намоем. Меҳринисо чун духтари меҳрубон ҳамеша аз зодгоҳи азизаш ёд намуда, аз ин обу хок ифтихор мекунад. Бубинед, шоира меҳри худро ба зодгоҳ чигуна ифода карда:
Куҳандиёрам, Панҷакент,
Кавну таборам, Панҷакент.
Баъд аз Худову модарам,
Парвардгорам, Панҷакент.
Воқеан, ин шеър аз забони шоира бо меҳру ихлоси самимӣ садо дод ва бо мавҷи кафкӯбиҳои ҳамдиёрон пазироӣ шуд.
Меҳринисо бо ҳамин гуна самимияту меҳр дар васфи Ватани азизамон – Тоҷикистон, сулҳу салоҳ, ободиҳои он низ зиёд шеъру тарона офаридааст.
Тоҷикистон,
Ман намозамро ба номат мегузорам, тоҷикӣ,
Ифтихорам тоҷикӣ, дору мадорам тоҷикӣ.
Ин ғазали машҳури шоираро ҳамроҳи ӯ аҳли толор низ тараннум кард.
Намекашад моро қадам,
Ба ҷовидона, то Ирам.
Ба беҳтарин сару садо,
Салом, боз омадам.
Ин шеър ва манзумаи «Қайнар» аз таърихи ғановатманд ва имрӯзи фирӯзи Панҷакент – ин куҳандиёри Ватан ҳикоят мекунад.
Муовини раиси шаҳр Зайнура Азимӣ чун барги сабз ва хотира аз нахустин маҳфили шеъри шоира дар Панҷакенте, ки самимона дӯсташ медорад ва васф мекунад, туҳфаи ҳамдиёронро тақдим намуд.
Т. СОЛЕҲЗОДА,
Х. ФОЗИЛОВ,
Панҷакент
