Далай Ламаи 14-ум аз наворе, ки дар он ба писарбача пешниҳод кардааст, “забонашро бимакад” изҳори таассуф кард, гуфт дафтари матбуоти пешвои рӯҳонӣ.
Ҳодиса рӯзи 28-уми феврал дар манзили як шахси мазҳабӣ дар Дҳарамсала рух додааст. Дар навор як писарбача ба Далай Лама наздик мешавад ва мепурсад, ки оё ӯ метавонад ӯро ба оғӯш кашад. Далай Лама дар посух аз лабони ҳоҷии ҷавон мебӯсад ва ӯро ба макидани забонаш даъват мекунад. Ин навор дар интернет паҳн шуд ва сару садоҳоро ба бор овард.
Дар изҳорот гуфта мешавад, “Ҳазрат мехоҳад, ки аз кӯдак ва оилаи ӯ, инчунин аз дӯстони сершумори худ дар саросари ҷаҳон, барои дарде, ки суханони ӯ овардаанд, бахшиш пурсад”.
Ҳамчунин, қайд карда мешавад, ки Далай Лама “аксаран нохоста ва бо бозӣ одамонеро, ки бо онҳо вохӯрдааст, ҳатто дар назди мардум ва дар назди дурбинҳо масхара мекунад”, вале дар баробари ин аз воқеаи руйдода пушаймон мешавад.
Буддоиҳо Далай Ламаро (дар тарҷума – “муаллими уқёнус”) муҷассамаи Авалокитешвара – Буддои раҳм медонанд. Далай Ламаи 14-ум (Лхамо Дхондруб, баъдтар Тензин Гятсо) 6-уми июли соли 1935 дар деҳаи Таксер дар шимолу шарқи Тибет таваллуд шудааст. Дар соли 1937 ӯ ҳамчун таносухи пешгузаштаи худ, Далай Ламаи 13-ум эътироф карда шуд ва дар соли 1940 ба тахт нишаст.
Педофил будас ку